Είναι μεσάνυχτα και να ξέρη κανείς πως ξημερώνει Χριστούγεννα...

Η τρεμουτάνα φυσομανά στην πλώρη μας, που κάνει τα ξάρτια, τα μπαταράτσα και τα στράκια να σφυρίζουν λες πως κομπανιάρει κάποια ουράνια, θεία μουσική.

Το καμπανάκι της γέφυρας αυθόρμητα χτυπά απ' τον αέρα σαν κάτι κι' αυτό να ξέρη για τη μεγάλη αυτή νύχτα κι ενώνει την γλυκειά φωνούλα του με τους ύμνους των αγέλων για την γέννησι του Θεανθρώπου. 

Κανείς απ' το πλήρωμα δέν βρίσκεται στην κουκέτα του, όλοι μαζεμένοι στη μέση του βαποριού. έχει αφίσει ο καθένας τη σκέψι του να πετάξη μακρυά και να δη κάπου κάτω 'κεί σε μια γωνίτσα της γης, την χαρούμενη αυτή μέρα του χρόνου, πού η έλλειψίς του αφίνει ένα μεγάλο, μεγάλο κενό στο σπίτι του... Γλυκές περασμένες εικόνες περνούν απ' τον καθένα της ταχείας γλυκειάς ζωής.

Καϋμένο μικρό σπητάκι. Χαριτωμένη γλυκειά μας Πατρίδα πόσα μα πόσα όνειρα στο είναι σου δέν κλειούνται, πόσες μεθυστικές αναμνήσεις, πόσες ώρες τρελλές χαρούμενες γλυκειές, ώρες υπέροχες, πανώριες ώρες θείες!

Κι' η ώρα περνά... Δειλά, δειλά ο πένθιμος της νύχτας μανδύας υποχωρεί για να τον αντικαταστήση ένα αιθέριο γαλαζένιο πέπλο, κι' ο ήλιος προβάλλει στον ορίζοντα καθαρός, ολοκάθαρος, σαν χρυσός δίσκος μιας καλοκαιριάτικης μέρας. 

Η φωνή του καπετάνιου μεσ' απ΄' τον αλουέ ακούστηκε: "Και του χρόνου παιδιά".

Και με μιά μυστική κατάνυξι σαν να προσευχόντουσαν στον Ύψιστο, απήντησαν με μια φωνή: Αμήν, Καπετάνιε, και στα σπήτια μας με το καλό.  

                                                                                                                                                                                                                                                                                                       ΣΤΕΝΙΩΤΗΣ                                                                                                                                                                                                                                                                        

                     εφημερίδα Ανδριώτης 1926