Ο δήμος Άνδρου σχηματίσθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 1ης (13) Οκτωβρίου 1834 (ΦΕΚ 4/1835) «Περί του σχηματισμού των δήμων του νομού των Κυκλάδων», ως δήμος της επαρχίας Άνδρου. Κατατάχθηκε στη Β' τάξη, με πληθυσμό 6.165 κατοίκους και έδρα την Άνδρο. Ο δημότης ονομάστηκε Άνδριος.

          Στην αρχική σύσταση του δήμου περιλαμβάνονταν τα χωριά: Άνδρος (1034 κάτοικοι), Λεβάδια - Μέσα Χωρίον - Βραχνού - Συνετή (700), Μεσαριά και Αλαδινού (423), Υψηλού - Κυπρίνια - Λάμυρα - Οπίσω Λάμυρα - Μεσαθούρι και Βρύσαι (1400), Στενιαί και Απατούρια (535), Πέστροφον ή Πιτροφός (409), Μαίνιτες (497), Αποίκια και Κατακαλαίοι (620), Κουρέλι - Φάλκα ή Φάλλικας - Σασά - Ζαγανιάρι (296), Βουρκωτή (251). Μεταγενέστερα προσαρτήθηκαν : Σάριζα, Μονή Αγίου Νικολάου, Κουμανή, Καψοράχαις, Παλαιόπολις, Μονή Παναχράντου, Αγία Μαρίνα, Άχλα, Ερυσαίς, Κόλυμπος, Μελίδια.

           Με το Βασιλικό Διάταγμα της 1ης (13) Σεπτεμβρίου 1840 (ΦΕΚ 22) «Περί συγχωνεύσεως των δήμων της επαρχίας Άνδρου» ο δήμος Άνδρου διατήρησε την αρχική του σύσταση και τάξη με πληθυσμό 7.106 κατοίκους.

          Η Μονή του Αγίου Νικολάου που ανήκε στο δήμο Άνδρου ενώθηκε με τη Μονή Ζωοδόχου Πηγής που ανήκε στο δήμο Γαυρίου, με το Βασιλικό Διάταγμα της 26ης Σεπτεμβρίου 1894 (ΦΕΚ 81). Με μεταγενέστερο διάταγμα η Μονή Αγίου Νικολάου αποσπάσθηκε και ενώθηκε με τη Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναχράντου) που ανήκε επίσης στο δήμο Άνδρου (Βασιλικό Διάταγμα 6ης Ιουλίου 1896/ΦΕΚ 72).

          Με Βασιλικό Διάταγμα της 7ης Νοεμβρίου 1897 (ΦΕΚ 113), η Μονή Αγίου Νικολάου, του δήμου Άνδρου, αποσπάσθηκε από τη Μονή Παναχράντου του ίδιου δήμου κα ενώθηκε με τη Μονή Ζωοδόχου Πηγής (Αγία) του δήμου Γαυρίου. Το διάταγμα αυτό ανακλήθηκε με νεότερο της 14ης Σεπτεμβρίου 1900 (ΦΕΚ 220).

         Το όνομα του δήμου προήλθε από την ομώνυμη αρχαία πόλη, η οποία όπως και το νησί πήρε το όνομά της μάλλον από τον Άνδρο, περίφημο μάντη και οικιστή του νησιού, γιό του Ανιίου ή κατ' άλλους του Ραδαμάνθυος.

           Η αρχική σφραγίδα του δήμου ήταν κυκλική χωρίς έμβλημα. Το δημοτικό συμβούλιο μέσω του δημάρχου πρότεινε ως έμβλημα τον «Απόλλωνα» με το σκεπτικό ότι «...εν τη περιγερεία του δήμου, εις την αρχαία πόλιν (:Παλαιόπολις) υπήρχε και ναός Απόλλωνος...». Ο αρχαιολόγος Π. Ευστρατιάδης δεν αποδέχθηκε τα περί ναού του Απόλλωνος που ισχυριζόταν ο δήμαρχος και πρότεινε η σφραγίδα του δήμου να φέρει ως έμβλημα «εν τω μέσω μεν «κεφαλήν Βάκχου», γύρωθεν δε τας λέξεις «δήμος Ανδρου»... με το σκεπτικό ότι στο δήμο «ελατρεύετο ιδιαζόντως ο Βάκχος και μάλιστα εν τω χωρίω Μαινίτων ούτινος το όνομα φέρεται και ως παταγόμενον εκ του Μαινάδες».... Το έμβλημα του δήμου καθορίστηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 16ης Μαρτίου 1871 (ΦΕΚ 42).