Η πρώτη απόπειρα διοικητικής διαίρεσης της χώρας έγινε επί Ιωάννη Καποδίστρια, ορίζοντας δεκατρία τμήματα ανά την επικράτεια, τον Απρίλιο του 1828. Με το Ι' Ψήφισμα της 13ης Απριλίου 1828, νομοθετήματα και διοικητικές πράξεις, η Πελοπόννησος χωρίστηκε σε επτά τμήματα (νομούς) και τα νησιά σε έξι. Οι Κυκλάδες διαιρέθηκαν σε τρία τμήματα : Βόρειες, Κεντρικές, Νότιες. Κάθε τμήμα διοικούσε ο «Έκτακτος Επίτροπος».
Τον Απρίλιο του 1833, επί Αντιβασιλείας, πραγματοποιήθκε η πρώτη ουσιαστική διαίρεση της χώρας σε διοικητικές περιφέρειες, με τη δημιουργία 10 νομών και 47 επαρχιών βάσει του Βασιλικού Διατάγματος της 3ης (15ης) Απριλίου 1833 (ΦΕΚ 12/1833) «Περί της διαιρέσεως του βασιλείου και της διοικήσεώς του».
Ο δήμος Κορθίου σχηματίσθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 1ης (13) Οκτωβρίου 1834 (ΦΕΚ 4/1835) «Περί του σχηματισμού των δήμων του νομού των Κυκλάδων», ως δήμος της επαρχίας Άνδρου. Κατατάχθηκε στη Β' τάξη, με πληθυσμό 3.760 κατοίκους και έδρα το Κόρθιον ή Κόρθι. Ο δημότης ονομάστηκε Κόρθιος.
Στην αρχική σύσταση του δήμου περιλαμβάνονταν τα χωριά : Κόρθιον ή Κόρθι (640 κάτοικοι), Μουσχιών ή Μουσιώνας και Αδώνια ή Αηδώνι (562), Ροόν ή Ρογόν και Χώναις (326), Κοχύλου και Γιαννισαίων (417), Αμονάκλειον (343), Επισκοπείον και Λαρδία ή Λαδιά (357), Καππαρία (505), Βουνία ή Βουνιού (223), Αϊπάτια και Οπίσω Μέρη ή Οπίσω Μεριά (387). Μεταγενέστερα προσαρτήθηκαν η Αλαμανιά, ο Όρμος Κορθίου, και η διατηρούμενη Μονή Κοίμησις της Θεοτόκου.
Ο νομός Κυκλάδων σχηματίστηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 3ης (15) Απριλίου 1833 (ΦΕΚ 12/1833), «Περί της διαιρέσεως του Βασιλείου και της διοικήσεώς του» και περιελάμβανε «...απάσας τας υπό το όνομα τούτο γνωριζομένας νήσους»
Διαιρέθηκε σε επτά επαρχίες :
1. Άνδρου με πρωτεύουσα την Άνδρο
2. Τήνου, με πρωτεύουσα την Τήνο
3. Σύρου, με πρωτεύουσα την Ερμούπολη
4. Κύθνου, με πρωτεύουσα την Κύθνο
5. Μήλου, με πρωτεύουσα τη Μήλο
6. Θήρας, με πρωτεύουσα τα «Φηρά επί Θήρας»
7. Νάξου (στο αρχικό Β.Δ. δεν αναφέρεται πρωτεύουσα της επαρχίας Νάξου)