«Καραβίζαμε τα αυτοσχέδια τενεκεδένια καραβάκια μας και συγχρόνως ονειρευόμασταν.

          Να γίνουμε καπεταναίοι, καραβοκύρηδες…» 

  Παιδικά όνειρα που ίσως γίνουν πραγματικότητα. Νοσταλγία βγαλμένη από την αναπόληση 

    του παρελθόντος. Αφηγήσεις που δίνουν στοιχεία για περασμένες δεκαετίες.

Την καθημερινότητα στο νησί, τη ζωή στη θάλασσα, τις συνθήκες στο χώρο της ναυτιλίας.

Μέσα από πολύωρες συζητήσεις για εποχές μακρινές, καταστάσεις ιδιαίτερες,

μαθήματα από τα παθήματα της πολυτάραχης ζωής ενός ανθρώπου,

που ξεκίνησε από τα βουνά της Άνδρου για να φτάσει στην 5^η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης.

Μέσα από τον Τύπο της εποχής και τη δημοσιογραφική έρευνα

για το κοινωνικο-πολιτικό σκηνικό που πλαισιώνει αυτήν την πορεία.

  Μια δημοσιογραφική δουλειά που στοχεύει στη διάσωση πληροφοριών από εποχές που έχουν φύγει οριστικά. 

Στην ευαισθητοποίηση κυρίως των νέων να σταθούν στις αφηγήσεις των ανθρώπων

μιας άλλης γενιάς και να αντλήσουν απ΄ αυτές γνώση.

Γιατί και οι προφορικές, προσωπικές μαρτυρίες αποτελούν κομμάτι της ιστορίας.  

         «Δεν έχει σημασία μόνο το τελικό αποτέλεσμα. Σημασία έχει το ταξίδι… το καράβισμα των ονείρων».

Το ταξίδι της ζωής…  Και μπορεί να είναι μόνο μια ‘’βαποριά δρόμος’’ που σε χωρίζει

από την πραγμάτωση του ονείρου.